Osoby, które posiadają niespłacone zobowiązania, muszą liczyć się z tym, iż w ich sprawie może zostać wszczęte sądowe postępowanie upominawcze, podczas którego zostanie wydany nakaz zapłaty. Dłużnik posiada oczywiście możliwość wniesienia sprzeciwu od nakazu w każdym z trzech postępowań cywilnych, czyli: w postępowaniu upominawczym, nakazowym oraz elektronicznym postępowaniu upominawczym. Jakie kroki należy podjąć, aby złożyć sprzeciw w postępowaniu upominawczym oraz w jaki sposób to zrobić, by nie przegrać walki z wierzycielem?
SPIS TREŚCI
Czym jest postępowanie upominawcze?
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić kwestię, czym dokładnie jest postępowanie upominawcze. Podczas tego typu postępowania wierzyciel może dochodzić spłaty jakiejkolwiek kwoty, nawet jeśli dług jest mały. Postępowanie upominawcze jest prowadzone zarówno w sprawach gospodarczych, cywilnych jak i z zakresu prawa pracy. Oznacza to więc, iż możemy otrzymać nakaz zapłaty nawet w sytuacji, gdy zaciągnęliśmy pożyczki prywatne, a zobowiązanie nie zostało przez nas spłacone.
W najczęstszych przypadkach okazuje się, że osoba zadłużona dowiaduje się o wszczęciu postępowania dopiero po otrzymaniu nakazu zapłaty, do którego sąd dołącza pozew, a także pouczenie, w którym znajdziemy informacje o konsekwencjach niespłacenia długu oraz o możliwości złożenia sprzeciwu. Jak wykazują statystyki, z roku na rok wzrasta liczba Polaków, którzy biorąc wszelkiego rodzaju pożyczki bez BIK dla zadłużonych, chcą zmienić ciężką sytuację materialną. Tego typu działania sprawiają, iż dłużnicy wpadają w pułapkę finansową, zaciągając coraz więcej pożyczek i nie spłacając zadłużeń.
Wszczęcie postępowania upominawczego umożliwia znacznie szybsze otrzymanie zapłaty niż w postępowaniu zwykłym. Jednak warto wiedzieć, że w obu przypadkach dłużnik dostaje termin 2 tygodni, na zajęcie stanowiska – w przypadku pozwu jest to odpowiedź na pozew, w przypadku postępowania upominawczego – sprzeciw od nakazu zapłaty.
Czy pomoże skarga pauliańska?
Osoby, które mają do czynienia z egzekucją komorniczą, szukają wszelkich sposobów na to, aby poprawić swoją ciężką sytuację finansową. W tym celu bardzo często dłużnicy wyprzedają swój majątek, w obawie przed przejęciem go przez komornika lub decydują się podarować konkretne przedmioty bliskim, w formie darowizny. Jeśli komornik zaobserwuje tego typu działania i stwierdzi, iż są one podejmowane w celu uniknięcia odpowiedzialności za niespłacone długi, wierzyciel ma możliwość złożenia skargi pauliańskiej.
Skarga pauliańska jest formą ochrony wierzycieli w sytuacji, gdy dłużnik podjął działania mające na celu pokrzywdzenie wierzycieli w ten sposób, że zbył lub podarował część swojego majątku (albo kwotę pieniędzy) osobie trzeciej, zazwyczaj komuś bliskiemu. W związku z takim działaniem wierzyciel nie może odzyskać od dłużnika swoich pieniędzy, ponieważ dłużnik „wyzbył się” pieniędzy, np. w ten sposób, że podarował określoną kwotę swojej siostrze. W takiej sytuacji wierzyciel zaskarża działania dłużnika do sądu i informuje, iż są one szkodliwe dla postępowania egzekucyjnego, gdyż uniemożliwiają przejęcie majątku na spłatę długu.
Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym
Nakaz zapłaty wydawany jest przez sąd lub referendarza sądowego na podstawie analizy materiałów dołączonych do pozwu. Ważnym faktem jest to, iż sąd wydaje nakaz niezależnie od woli wierzyciela, a w wyniku konkretnych przesłanek. Osoba czy firma, u której posiadamy niespłacone zobowiązania, musi bowiem podać sądowi niezbędne informacje, odnośnie próby podjęcia negocjacji z dłużnikiem i jej przebiegu. Ma także obowiązek wskazać swoje żądanie – zwrot wartości przedmiotu, którego dotyczy sprawa lub zwrot określonej sumy pieniędzy. Na koniec trzeba uzasadnić okoliczności sprawy. Dodatkowo można dołączyć jeszcze inne dokumenty, które stanowią dowody, np. zeznania świadków.
Jak wydawany jest nakaz zapłaty?
W większości przypadków wierzyciel w pierwszej kolejności wystawia przedsądowe wezwanie do zapłaty. Tego typu dokument możemy skonstruować zarówno samodzielnie, jak i z pomocą prawnika. Na wezwaniu do zapłaty jest wyznaczony termin, w którym dłużnik musi uregulować zaległe zobowiązania. W przeciwnym razie zostaje wszczęte postępowanie, o czym osoba zadłużona zostaje poinformowana.
Warto wiedzieć, że postępowanie upominawcze z nakazem zapłaty nie może być prowadzone przez sąd we wszystkich przypadkach. Art. 499 Kodeksu postępowania cywilnego informuje, że sprawy, w których powód dochodzi bezzasadnego roszczenia, przedstawia niekonkretną argumentację lub wysuwa roszczenie, które jest świadczeniem wzajemnym, nie mogą być rozpatrzone w postępowaniu upominawczym.
Sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym
Jak wspomniano, każda osoba, wobec której zostało wszczęte postępowanie, otrzymuje możliwość odwołania. Aby złożyć sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, mamy 14 dni od dnia, w którym odebraliśmy list polecony z sądu. Sprzeciw składamy w sądzie, który dostarczył nam pozew wraz z nakazem zapłaty, chyba że nakaz został wydany w formie elektronicznej. W takiej sytuacji dłużnik może złożyć sprzeciw od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym do e-sądu w Lublinie. Wówczas nakaz zapłaty traci moc, a e-sąd kieruje sprawę do sądu właściwości ogólnej (tj. do tradycyjnego sądu, który będzie rozpatrywał naszą sprawę).
Sprzeciw musimy skonstruować w taki sposób, aby posiadał on odpowiednią formę – musi spełniać wszelkie wymogi pisma procesowego. Możemy wykorzystać do tego również formularz urzędowy. Aby zyskać pewność, że sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym został złożony prawidłowo, warto skorzystać z pomocy prawnika.
Sprzeciw od nakazu zapłaty wzór
Sporządzając sprzeciw od nakazu zapłaty, musimy zawrzeć w dokumencie poszczególne elementy:
- Oznaczenie sądu, do którego pismo zostaje skierowane;
- Miejsce i datę sporządzenia sprzeciwu;
- Dane stron postępowania – imię i nazwisko lub nazwy firm stron (powoda i swoją, czyli pozwanego) oraz dane pełnomocników, jeśli zostali wybrani;
- Sygnatura akt (znajdziemy ją w piśmie otrzymanym z sądu);
- Oznaczenie rodzaju dokumentu, czyli „Sprzeciw od nakazu zapłaty”;
- Uzasadnienie, w którym umieścimy faktyczne okoliczności oraz dowody, np. na przedawnienie, niespełnienie wzajemnego świadczenia, zawarcie umowy polubownej, czy bezzasadność wydania nakazu zapłaty;
- Czytelny podpis oraz wykaz załączników.
